Międzynarodowy Dzień Języka Ojczystego to święto upamiętniające wydarzenia w Bangladeszu, gdzie w 1952 roku pięciu studentów zginęło podczas demonstracji, w której domagano się nadania językowi bengalskiemu statusu języka urzędowego. Dzień ten został ustanowiony 17 listopada 1999 roku przez UNESCO i corocznie obchodzimy go 21 lutego.
Dzisiejsze spotkanie miało przypomnieć uczniom klas IV-VIII o roli i miejscu języka ojczystego w naszym życiu, przyczynić się do podniesienia świadomości językowej, do ugruntowania poczucia, że polszczyzna jest tworzona przez każdego użytkownika i że to każdy z nas jest za nią odpowiedzialny. Język jest wartością samą w sobie, jest wspólnym dobrem, dlatego wszyscy powinniśmy o niego dbać.
Przypomnieliśmy sobie, że „bynajmniej” to nie to samo co „przynajmniej”. Dowiedzieliśmy się, że wszystkie trzy formy „chłopcy/chłopacy/chłopaki” są poprawne, jednak powinniśmy pamiętać, żeby dobrze dobrać formę czasownika, bo „Ci chłopcy i ci chłopacy wygrali mecz”, ale „Te chłopaki wygrały mecz”. Zapamiętaliśmy, że „codziennie” chodzimy do szkoły, ale takie wydarzenie jak dziś, nie zdarza się „na co dzień”.
Doszliśmy również do wniosku, że poprawianie innych jest niekulturalne, a poprawianie innych na forum to obciach! Poprawiać mogą nauczyciele swoich uczniów lub rodzice swoje dzieci. Nie wytykajmy błędów. Jesteśmy tylko ludźmi i to normalne, że błędy językowe w naszej mowie czy piśmie się zdarzają. Najważniejsze jest to, żebyśmy dbali o nasz język ojczysty.
Bądźmy otwarci wobec zmian dokonujących się w obrębie polszczyzny. Tak jak w świecie przyrody niezaprzeczalna jest ciągła zmienność, tak i język podlega zmianom. To jednocześnie i oczywiste, i zaskakujące.
Organizatorzy:
Żaneta Machlowska, Agnieszka Milewska-Grojec
